Bij het doornemen van het ontwerp, stellen we een aantal opvallende zaken vast.

Vzw Sint-Barbara plant de bouw van een nieuw woonzorgcentrum Kimpenhof in het centrum van Opglabbeek. Dat is op zich een goede zaak, want er is nood aan een nieuw woonzorgcentrum. In februari 2021 heeft het gemeentebestuur het nieuwe ontwerp voorgesteld aan de gemeentelijke adviesraad, de GECORO. De GECORO adviseert om een aantal aanpassingen door te voeren omdat er op nogal wat punten wordt afgeweken van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan (RUP). 

Bij het doornemen van het ontwerp, stellen we een aantal opvallende zaken vast. Een van de zaken is dat het gebouw vrij bombastisch en gesloten is als je het situeert in zijn omgeving. Het is een gebouw met aan de buitenrand drie bouwlagen en in het midden vier en dat is volgens ons niet in lijn met de geest van het (herziene) RUP. Wat ons daarnaast opvalt in het ontwerp is dat de verweving met het dorp ontbreekt. Het lijkt wel een gevangenis met een gesloten binnenkoer. Beter lijkt ons om de bewoners zicht te geven op het dagelijkse leven rondom het woonzorgcentrum. We stellen dan ook voor om in het gebouw open zichten naar het park, de post en het dorpsplein te verwerken en het gebouw door te snijden met voetpaden en fietspaden en door een wadi aan te leggen die attractief is en vanuit het park toegankelijk. Op deze manier hebben de senioren een maximale betrokkenheid op het dorpsleven. Daarnaast lijken ons de assistentiewoningen klein om samen met je partner in te verblijven. Als het de bedoeling is dat je als koppel er samen kan gaan wonen, maar dat je hulpbehoevende partner alleen op een kamer woont en jij in je assistentiewoning. Dan passen wij voor deze visie op menswaardig oud worden. Bovendien vinden we dat het ontwerp van de kamers een copy-paste is van een ontwerp voor een ziekenhuis. Als de visie is dat ouderen die naar het woonzorgcentrum gaan, altijd in hun bed liggen dan kunnen we het ontwerp nog enigszins begrijpen, maar een woonzorgcentrum is toch bedoeld voor mensen die niet meer alleen thuis kunnen wonen omdat ze zorg nodig hebben, maar daarom niet per se aan hun bed gekluisterd zijn?! Het leven lijkt, om het met de woorden van Mieke Vogels, voormalig Vlaams Minister van Welzijn, Gezondheid en Gelijke Kansen, gereduceerd tot wachten: wachten op zorg, wachten op eten, wachten op bezoek dat (misschien) komt, wachten op het einde. We vragen ons dan ook oprecht af of de doelgroep is betrokken in het verhaal. En daarmee bedoelen we niet of er een infomoment is georganiseerd. Maar is er vóór er sprake was van een ontwerp, echt geluisterd naar de (toekomstige) doelgroep? Hoe zien zij menswaardig oud worden? En is dit meegenomen in het ontwerp? We zijn ervan overtuigd dat hun antwoord niet geweest zou zijn: doe maar een ontwerp gelijk een klassiek ziekenhuis. We betwijfelen tot slot ook of er rekening is gehouden met de ervaringen met de corona-pandemie. Als het ons iets geleerd heeft over ouderenzorg, laat het dan alsjeblieft zijn dat grootschalige woonzorgcentra, waar ouderen in een grote groep samenleven, niet meer ok zijn. We dagen de gemeente uit om na te denken over kleinschalig en buurtgebonden opvang. Het Tubbe-model kan alvast inspireren. Of op zijn minst na te denken over bepaalde kwaliteitscriteria die gesteld kunnen worden bij de bouw van een nieuw woonzorgcentrum. Ook al stelt de meerderheid dat zij geen bouwheer zijn in dit dossier, we zijn van mening dat goed bestuur ook het stellen van kwaliteitseisen inhoudt.

Heb je meer vragen over het dossier en wil je graag contact met ons opnemen? Dat kan via ons contactformulier.

#menselijker #leefbaarheid #woonzorgcentrum #zorgmettoekomst #duurzameruimtelijkeordening